شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) چیست ؟

استاندارد KPI یا Key Performance Indicator به معنای شاخص کلیدی عملکرد است، مقدار قابل اندازه‌گیری که به سازمان‌ها کمک می‌کند تا پیشرفت و موفقیت هدف‌های کسب و کار خود را پیگیری و ارزیابی کنند. KPI ها برای نظارت بر پیشرفت و هدایت فرایندهای تصمیم‌گیری استفاده می‌شوند و به کسب و کارها کمک می‌کنند تا حوزه‌هایی که به بهبود نیاز دارند را شناسایی و عملکرد خود را بهینه سازی کنند.

هدف از بکارگیری شاخص‌های کلیدی عملکرد چیست؟

شاخص‌های کلیدی عملکرد KPI برای اندازه‌گیری پیشرفت یک سازمان، بخش یا فرد نسبت به اهداف و هدف‌های خاص استفاده می‌شوند. شاخص‌های کلیدی عملکرد KPI داده‌های قابل اندازه‌گیری و ملموسی را فراهم می‌کنند که می‌توان از آنها برای ارزیابی عملکرد، شناسایی حوزه‌هایی که بهبود نیاز دارند و تصمیم‌گیری‌های اطلاع‌رسانی شده استفاده کرد. علاوه بر این، از KPI ها برای نظارت بر فرایندهای کسب و کار و درک تأثیر اقدامات و طرح‌های خاص بر عملکرد کلی استفاده می‌شود. با پیگیری KPI ها در طول زمان، سازمان‌ها می‌توانند بینش‌هایی درباره روندها به دست آورند، حوزه‌های بهینه سازی را شناسایی کنند و عملکرد خود را به طور مداوم بهبود بخشند.

چرا از شاخص های کلیدی عملکرد در نگهداری و تعمیرات استفاده می کنیم؟

شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) برای نگهداری و تعمیرات به چندین دلیل استفاده می‌شوند:

1. اندازه‌گیری عملکرد: KPI ها اندازه‌گیری کمّی عملکرد فعالیت‌های نگهداری و تعمیرات را فراهم می‌کنند. آنها به ارزیابی اثربخشی و کارایی این فرآیندها کمک می‌کنند و درک بهتری از اینکه آیا این فعالیت‌ها به خوبی به اهداف سازمانی پاسخ می‌دهند، فراهم می‌کنند.
2. همسویی هدف: KPI ها به همسوسازی فعالیت های نگهداری و تعمیرات با اهداف سازمانی کمک می کنند. با تنظیم KPI های خاص مرتبط با عملکرد نگهداری و تعمیرات ، سازمان ها می توانند اطمینان حاصل کنند که این فعالیت ها به موفقیت کلی کسب و کار کمک می کنند.
3. نظارت و کنترل: KPI ها امکان نظارت و کنترل مداوم بر فرآیندهای نگهداری و تعمیر را فراهم می‌کنند. با رصد شاخص‌های کلیدی، سازمان‌ها می‌توانند از انحرافات از سطوح عملکرد مطلوب آگاه شوند، اقدامات اصلاحی انجام دهند و اطمینان حاصل کنند که بهبود مداوم را تضمین می‌کنند.
4. تصمیم‌گیری: KPI ها اطلاعات ارزشمندی را برای تصمیم‌گیری ارائه می‌دهند. آنها به مدیران نگهداری و ذینفعان کمک می‌کنند تا تأثیر فعالیت‌های نگهداری و تعمیرات را در زمینه‌های بحرانی مانند قابلیت اعتماد دارایی‌ها، کاهش زمان توقف، کنترل هزینه و رضایت مشتریان درک کنند.
5. مقایسه با برترین‌ها: KPI فرآیند مقایسه و مقایسه عملکرد را در مقابل استانداردها یا بهترین شیوه‌های کاربردی صنعت تسهیل می‌کنند. با اندازه‌گیری و مقایسه KPIها، سازمان‌ها می‌توانند نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنند و از بهترین عملکرد‌ها درس بگیرند و استراتژی‌های بهبود را پیاده‌سازی کنند.

در کل، KPI در نگهداری و تعمیرات به سازمان‌ها امکان می‌دهند عملکرد این فعالیت‌های حیاتی را اندازه‌گیری، ارزیابی و بهبود بخشند، که به بهینه‌سازی مدیریت دارایی، کاهش هزینه، افزایش قابلیت اعتماد و بهبود کارایی کلی عملیات کمک می‌کند.

 کاربرد شاخص های کلیدی عملکرد در نگهداری و تعمیرات چیست؟

شاخص های کلیدی عملکرد (Key Performance Indicators) ابزارهای ارزشمند در حوزه نگهداری و تعمیرات هستند. آنها به اندازه‌گیری و ارزیابی عملکرد فعالیت‌های نگهداری کمک می‌کنند، مناطقی برای بهبود شناسایی کرده و کارآیی و اثربخشی در عملیات نگهداری را تقویت می‌کنند. در ادامه برخی از کاربردهای اصلی KPI در نگهداری و تعمیرات آورده شده است.

• در دسترس بودن و قابلیت استفاده از تجهیزات: KPI‌ها می‌توانند دسترسی و قابلیت استفاده از تجهیزات و دارایی‌های حیاتی را پیگیری کنند. این اطلاعات برای ارزیابی قابلیت اعتماد و کارآیی نگهداری مفید هستند و به شناسایی مشکلات پتانسیلی کمک می‌کنند و برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های نگهداری پیشگیرانه جهت کاهش زمان توقف غیرمنتظره ارائه می‌دهند.
• میانگین زمان بین خرابی‌ها (MTBF :(MTBF یک KPI است که میزان زمان متوسط بین خرابی‌های تجهیزات را اندازه‌گیری می‌کند. این KPI به ارزیابی قابلیت اعتماد دارایی‌ها کمک می‌کند و فرصت‌های بهبود را شناسایی می‌کند. با پیگیری MTBF، تیم‌های نگهداری می‌توانند تمرکز خود را بر کاهش خرابی‌ها و بهبود عملکرد تجهیزات متمرکز کنند.
• میانگین زمان تعمیر MTTR :(MTTR) یک KPI است که میزان زمان متوسط لازم برای تعمیر تجهیزات و دارایی‌ها پس از خرابی را اندازه‌گیری می‌کند. این KPI به دیدگاهی درباره کارایی فرایندهای تعمیراتی ارائه می‌دهد و به بهینه‌سازی جریان کار نگهداری کمک می‌کند. کاهش MTTR می‌تواند زمان توقف وقفه‌ای را کاهش داده و کارایی عملیاتی کلی را بهبود بخشد.

• هزینه نگهداری برای هر دارایی: این KPI به پیگیری و کنترل هزینه‌های نگهداری مرتبط با هر دارایی کمک می‌کند. با مانیتورینگ هزینه برای هر دارایی، سازمان‌ها می‌توانند فرصت‌های صرفه‌جویی در هزینه را شناسایی کرده، استراتژی‌های نگهداری را بهینه‌سازی کرده و منابع را به صورت مؤثر تخصیص دهند.
• نسبت نگهداری برنامه‌ریزی شده به نگهداری بی‌برنامه: این KPI نسبت فعالیت‌های نگهداری برنامه‌ریزی شده به نگهداری بی‌برنامه یا واکنشی را اندازه‌گیری می‌کند. نسبت بیشتری از نگهداری برنامه‌ریزی شده، نشانگر مؤثر بودن روش‌های نگهداری پیشگیرانه است و باعث کاهش خرابی‌های غیرمنتظره و بهینه‌سازی تخصیص منابع می‌شود.
• نرخ تکمیل سفارش کار: این KPI درصدی از سفارش‌های کاری که در یک بازه زمانی مشخص تکمیل می‌شوند را اندازه‌گیری می‌کند. این معیار به ارزیابی کارآیی و به موقع بودن فعالیت‌های نگهداری کمک می‌کند و اطمینان حاصل می‌شود که تعمیرات و وظایف نگهداری به سرعت و به موقع بررسی می‌شوند.
• بهره‌وری کلی تجهیزات (OEE): OEE یک KPI جامع است که عملکرد کلی تجهیزات را با در نظر گرفتن عواملی نظیر قابلیت استفاده، عملکرد و کیفیت، ارزیابی می‌کند. این معیار یک نگاه کلی به کارایی تجهیزات ارائه می‌دهد و به شناسایی مناطقی برای بهبود کمک می‌کند.
• مصرف انرژی برای هر دارایی: این KPI میزان مصرف انرژی مرتبط با هر دارایی را پیگیری می‌کند. این معیار به شناسایی فرصت‌های صرفه‌جویی در مصرف انرژی کمک می‌کند، روش‌های نگهداری را بهینه‌سازی می‌کند و تلاش‌های پایداری را بهبود می‌بخشد.

با استفاده از KPIها در نگهداری و تعمیرات، سازمان‌ها می‌توانند تصمیم‌گیری مبتنی بر داده‌ها داشته باشند، روش‌های نگهداری را بهبود دهند، عملکرد دارایی‌ها را بهبود بخشند، هزینه‌ها را کاهش دهند و کارایی عملیاتی را حداکثر کنند. همچنین، استفاده از این معیارها راهکارهای نگهداری پیشگیرانه را ممکن می‌کند که باعث کاهش خرابی تجهیزات و زمان توقف غیرمنتظره می‌شود.

از چه ابزاری برای ارزیابی عملکرد موضوعات نگهداری و تعمیرات استفاده کنیم؟

در ارزیابی عملکرد نگهداری و تعمیرات از چندین ابزار می‌توان استفاده کرد. در ادامه برخی از ابزارهای معمول استفاده شده را ذکر می‌کنم:

1. شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPI ها): KPI ها معیارهای کمّی هستند که عملکرد جنبه‌های خاصی از فعالیت‌های نگهداری و تعمیرات را اندازه‌گیری می‌کنند. آنها راهی استاندارد برای پیگیری و ارزیابی عملکرد در مقابل هدف‌ها یا معیارهای تعیین شده فراهم می‌کنند.
2. داشبوردهای عملکرد: داشبوردها نمایش‌های تصویری از داده‌های عملکرد هستند که به مدیران نگهداری امکان می‌دهند به سرعت عملکرد کلی فعالیت‌های نگهداری و تعمیرات را ارزیابی کنند. داشبوردها می‌توانند شامل KPIها، روندها و سایر معیارهای مربوطه باشند.
3. نرم‌افزارهای تجزیه و تحلیل داده: ابزارهای تحلیلی نرم‌افزاری می‌توانند به تجزیه و تحلیل حجم بزرگی از داده‌های نگهداری و تعمیرات کمک کنند و الگوها، روندها و همبستگی‌ها را شناسایی کنند و برای بهبود عملکرد تدابیر قابل اجرا تولید کنند.
4. سیستم مدیریت نگهداری و تعمیرات رایانه‌ای (CMMS): نرم‌افزار CMMS امکان مدیریت کارآمد فعالیت‌های نگهداری را فراهم می‌کند، از جمله پیگیری سفارشات کار، برنامه‌ریزی نگهداری پیشگیرانه و تولید گزارش‌هایی درباره عملکرد نگهداری.
5. ابزارهای نظارت بر شرایط: ابزارهای نظارت بر شرایط، مانند تجزیه و تحلیل لرزش، ترموگرافی و تجزیه و تحلیل روغن، داده‌های بلادرنگی درباره شرایط تجهیزات یا دارایی‌ها فراهم می‌کنند و به شناسایی مسائل پتانسیلی و بهینه‌سازی استراتژی‌های نگهداری کمک می‌کنند.
6. تطبیق با الگو: تطبیق با الگو شامل مقایسه عملکرد فعالیت‌های نگهداری و تعمیرات با استانداردها یا بهترین شیوه‌های صنعتی است. این عملکرد به درک مناطق بهبود و شناسایی فرصت‌های بهینه‌سازی کمک می‌کند.

انتخاب ابزار ارزیابی به وابستگی به نیازها و الزامات خاص سازمان بستگی دارد. اغلب مناسب است ترکیبی از ابزارها را برای به دست آوردن درک جامعی از عملکرد نگهداری و تعمیرات استفاده کنید.

شاخص‌های کلیدی عملکرد KPI در نگهداری و تعمیرات و روش‌های تجزیه و تحلیل بر اساس استانداردهای SMRP چیست؟

Society for Maintenance and Reliability Professionals (SMRP) تعدادی از KPIهای پیشنهادی برای رصد عملکرد در نگهداری و تعمیرات مانند موارد زیر را توصیه می‌کند:

1. دسترسی به تجهیزات – درصد زمانی که تجهیزات آماده و در دسترس برای استفاده هستند.
2. متوسط زمان بین خرابی (MTBF) – میانگین زمان بین خرابی‌های تجهیزات.
3. متوسط زمان تعمیر (MTTR) – میانگین زمانی که پس از خرابی طول می‌کشد تا تجهیزات تعمیر شوند.
4. هزینه‌های نگهداری – کل هزینه‌های مربوط به نگهداری تجهیزات.
5. OEE (کارایی کلی تجهیزات) – اندازه‌گیریی از کمک تجهیزات به فرایند تولید کلی.

برای تجزیه و تحلیل این KPI ها، SMRP توصیه می‌کند از روش‌های مختلفی مانند موارد زیر استفاده کنید:

1. تجزیه و تحلیل پارتو – شناسایی مناطق مشکل برتری که بیشترین سهم را در مسائل نگهداری و تعمیرات دارند.
2. تجزیه و تحلیل علت اصلی – شناسایی علل اساسی خرابی تجهیزات و مسائل نگهداری.
3. تجزیه و تحلیل حالت و تأثیر شکست (FMEA) – ارزیابی حالت‌های احتمالی شکست و تأثیر آن‌ها بر تجهیزات و نگهداری.
4. کنترل آماری فرایند – ارزیابی داده‌ها در طول زمان برای تشخیص روندها و مشکلات عملکرد.
5. نگهداری تولید کلی (TPM) – تمرکز بر بهبود قابلیت اعتماد تجهیزات و شیوه‌های نگهداری به منظور کاهش زمان توقف و هزینه‌ها.

روش های تحلیل شاخص های کلیدی عملکرد بر اساس استاندارد SMRP

انجمن حرفه‌ای نگهداری و قابلیت اعتماد (SMRP) یک مجموعه از روش‌های بهترین عملکرد و استانداردها برای حرفه‌ایان نگهداری و قابلیت اعتماد توسعه داده است. در هنگام تجزیه و تحلیل شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) بر اساس استاندارد SMRP، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

بنچ مارکینگ: عملکرد شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) سازمان خود را با استانداردها و بهترین شیوه‌های عملکرد صنعت مقایسه کنید تا مناطقی برای بهبود شناسایی کنید. SMRP داده‌ها و منابع بنچمارکینگ را فراهم می‌کند تا به سازمان‌ها در ارزیابی عملکرد خود کمک کند.

تجزیه و تحلیل روند: روند شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) را در طول زمان تحلیل کنید تا الگوها، انحرافات یا مشکلات تکراری شناسایی شود. این می‌تواند در درک اثربخشی استراتژی‌های نگهداری و شناسایی فرصت‌های بهینه‌سازی کمک کند.

تحلیل علل ریشه ای (RCA): علت‌های اصلی انحرافات یا شکست‌های شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) را بررسی کنید تا علت‌های اصلی شناسایی شود. تکنیک‌های تحلیل علت اصلی مانند پنج چرا یا نمودار ماهیچه ماهیچه می‌تواند به طور سیستماتیک عوامل مؤثر را تعیین کند.

تجزیه و تحلیل پارتو: با شناسایی عوامل مهم و کمی که به نسبت قابل توجهی از تغییرات یا شکست‌های شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) مشارکت دارند، تلاش‌های بهبود را با اولویت‌بندی کنید. اصل پارتو (قاعده 80/20) می‌تواند به تمرکز منابع در رفع مسائل بحرانی‌تر کمک کند.

تحلیل حالت‌ها و اثرات خرابی (FMEA): خطرات و تاثیرات پتانسیل مرتبط با حالت‌های خرابی خاص را ارزیابی کنید. با اندازه‌گیری احتمال خرابی و پیامدهای آن، سازمان‌ها می‌توانند اقدامات نگهداری را با ترتیب اولویت‌بندی کنند.

تحلیل انحراف عملکرد: عملکرد واقعی شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) را با هدف‌ها و اهداف مطلوب مقایسه کنید. این تحلیل به شناسایی انحرافات عملکرد و نواحی نیازمند بهبود برای دستیابی به سطوح مطلوب عملکرد کمک می‌کند.

روش‌های بهبود پیوسته (CI): از روش‌های بهبود پیوسته مانند لین، شش سیگما یا نگهداری تولیدی کلی (TPM) برای به طور سیستماتیک شناسایی تلفات، کاهش تغییرات و بهینه‌سازی فرآیندها برای بهبود عملکرد شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPI) استفاده کنید.

روش های تحلیل شاخص های کلیدی عملکرد بر اساس استاندارد EN15341

EN15341 چیست؟

EN15341 یک استاندارد اروپایی است که رهنمودها برای توسعه و اجرای شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) در حوزه مدیریت تسهیلات فراهم می‌کند. در هنگام تحلیل شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) بر اساس استاندارد EN 15341، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

همسانی هدف: اطمینان حاصل کنید که شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPI) انتخابی با اهداف و هدف‌های استراتژیک سازمان همسان هستند. این تحلیل شامل ارزیابی نحوه مشارکت هر شاخص در کلیت عملکرد عملیات مدیریت تسهیلات است

جمع‌آوری و اندازه‌گیری داده‌ها: روند جمع‌آوری داده‌ها را برای جمع‌آوری دقیق و قابل اعتماد داده‌های مورد نیاز برای شاخص‌های کلیدی عملکرد  (KPI) ایجاد کنید. روش‌ها و معیارهای اندازه‌گیری را تعریف کنید تا تطابق و قابل مقایسه بودن داده‌ها تضمین شود.

تحلیل و تفسیر داده‌ها: داده‌های جمع‌آوری شده را برای شناسایی روندها، الگوها و ارتباطات تحلیل کنید. نتایج را تفسیر کرده و برای درک عملکرد فرآیندهای مدیریت تسهیلات و شناسایی نواحی مورد نیاز بهبود استفاده کنید.

مقایسه عملکرد با بنچمارک‌ها: عملکرد تابع مدیریت تسهیلات را با بنچمارک‌ها صنعتی یا بهترین شیوه‌های تصویب شده مقایسه کنید. این تحلیل به درک عملکرد نسبی سازمان و شناسایی نواحی که نواقص عملکرد وجود دارند کمک می‌کند.

تجزیه و تحلیل علل اصلی (RCA): علل اصلی انحرافات یا شکست‌های شاخص‌های کلیدی عملکرد  (KPI) را بررسی کنید تا علل اصلی را شناسایی کنید. تکنیک‌های RCA مانند 5 چرا یا نمودار سازه ماهیچه‌ای (Fishbone Diagram) می‌توانند برای به طور سیستماتیک تعیین عوامل مشارکت‌کننده استفاده شوند.

روش‌های بهبود پیوسته (CI): از روش‌های بهبود پیوسته مانند لین، شش سیگما یا مدیریت کیفیت کلی (TQM) برای به طور سیستماتیک شناسایی هدررفت، کاهش تغییرات و بهینه‌سازی فرآیندهای مدیریت تسهیلات استفاده کنید.

روش های تحلیل شاخص های کلیدی عملکرد بر اساس استاندارد IFMA Benchmarking

اتحادیه مدیریت تسهیلات بین‌المللی (IFMA) یک استاندارد بنچ مارکینگ برای تحلیل شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPIs) در مدیریت تسهیلات ارائه کرده است. در هنگام تحلیل شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPIs) بر اساس استاندارد بنچ مارکینگ IFMA، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

جمع‌آوری داده‌ها: داده‌های مربوط و دقیق برای شاخص‌های کلیدی عملکرد(KPI) انتخابی جمع‌آوری کنید. فرآیندهای جمع‌آوری داده استانداردی را تعیین کنید تا تطابق و قابل مقایسه بودن داده‌ها تضمین شود.

اعتبارسنجی داده‌ها: داده‌های جمع‌آوری شده را بررسی کنید تا دقت و قابلیت اعتماد آنها را تایید کنید. این مرحله شامل بررسی خطاها، ناهماهنگی‌ها و نقاط ناهمخوانی در داده‌ها است.

نرمال‌سازی داده‌ها: داده‌ها را برای در نظر گرفتن تغییرات مانند اندازه تسهیلات، ساعات عملیاتی و سایر عوامل مرتبط نرمال‌سازی کنید. این مرحله به مقایسه و بنچ مارکینگ منصفانه در تسهیلات مختلف کمک می‌کند.

بنچ مارکینگ عملکرد: عملکرد تابع مدیریت تسهیلات خود را با بنچمارک‌های صنعتی یا سازمان‌های همتا مقایسه کنید. این تحلیل به شناسایی نواحی قوت و نواحی مورد نیاز بهبود کمک می‌کند.

تجزیه و تحلیل روند: روند شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) را در طول زمان تجزیه و تحلیل کنید تا الگوها و انحرافات را شناسایی کنید. این تحلیل به درک اثربخشی استراتژی‌های مدیریت تسهیلات و شناسایی فرصت‌های بهینه‌سازی کمک می‌کند.

تحلیل مقایسه‌ای: عملکرد تسهیلات مختلف در سازمان خود یا در مکان‌های مختلف را مقایسه کنید. این تحلیل به شناسایی بهترین روش‌ها، نواحی بهبود و کارایی‌های پتانسیلی کمک می‌کند.

تجزیه و تحلیل علت اصلی (RCA): علت اصلی انحرافات یا شکست‌های شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) را بررسی کنید تا علل اصلی را شناسایی کنید. تکنیک‌های RCA مانند 5 سوال و یا نمودار ماهیچه ماهی توانایی تعیین عوامل مشارکت‌کننده را به صورت سیستماتیک دارند.

برنامه ریزی عملیاتی: بر اساس تجزیه و تحلیل شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs)، برنامه‌های عملیاتی برای مقابله با تفاوت‌های عملکرد و بهبود فرایندهای مدیریت تسهیلات تهیه کنید. اهداف خاص را تعیین کنید، مسئولیت‌ها را تخصیص دهید و زمانبندی برای اجرا تعیین کنید.

با استفاده از این روش‌های تجزیه و تحلیل براساس استاندارد بنچمارکینگ IFMA، سازمان‌ها می‌توانند به نتایج قابل اعتمادی درباره عملکرد مدیریت تسهیلات خود دست یابند و تصمیمات آگاهانه‌تری برای بهبود بگیرند.

متدهای تجزیه و تحلیل شاخص های کلیدی عملکرد بر اساس استاندارد EN 15221-7 به شرح زیر است:

1. تجزیه و تحلیل روند: تجزیه و تحلیل روند شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) را در طول زمان انجام دهید. این تحلیل به شناسایی الگوها، تغییرات و روندهای عملکرد کمک می‌کند و بهبودهای مورد نیاز را مشخص می‌کند.
2. مقایسه مقابله‌ای: عملکرد شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) را با معیارهای بین‌المللی، استانداردها و سازمان‌های همتا مقایسه کنید. این تحلیل به شناسایی نواحی بهبود و تطابق با استانداردها کمک می‌کند.
3. تجزیه و تحلیل علل اصلی: علت اصلی انحرافات یا شکست‌های شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) را بررسی کنید. از روش‌های مختلف تجزیه و تحلیل علل اصلی مانند 5 سوال و یا نمودار ماهیچه ماهی استفاده کنید تا عوامل موثر را شناسایی کنید.
4. تجزیه و تحلیل مقایسه‌ای: عملکرد شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPIs) را در بین واحدهای مختلف یا بخش‌های سازمانی مقایسه کنید. این تجزیه و تحلیل به شناسایی نواحی قوت و ضعف در سازمان کمک می‌کند و بستری برای ارتقاء هماهنگی و بهبود عملکرد فراهم می‌کند.
5. تحلیل پویا: تحلیل و پیش‌بینی تأثیر تغییرات و عوامل خارجی بر شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) را انجام دهید.

نتیجه گیری:

شاخص‌های کلیدی عملکرد اندازه‌گیری کمی از عملکرد را فراهم می‌کنند که به ارزیابی اثربخشی، کارایی و تطابق با اهداف سازمان کمک می‌کند. آنها امکان نظارت و کنترل بر فعالیت‌های نگهداری را فراهم می‌کنند و در شناسایی انحرافات و اتخاذ تدابیر اصلاحی برای بهبود پیوسته کمک می‌کنند.

همچنین، KPIها داده‌های ارزشمندی را برای تصمیم‌گیری اطلاعاتی فراهم می‌کنند و به مدیران نگهداری و نهاده‌داران کمک می‌کنند تا تأثیر فعالیت‌های خود را بر نواحی حیاتی مانند قابلیت اعتماد نهاده‌ها، کاهش زمان انقطاع، کنترل هزینه‌ها و رضایت مشتری درک کنند. علاوه بر این، KPI ها به بنچ مارکینگ و مقایسه عملکرد کمک می‌کنند و به سازمان‌ها امکان شناسایی زمینه‌های برتر و فرصت‌های بهبود را می‌دهند.

به طور کلی، KPI در نگهداری و تعمیرات به سازمان‌ها امکان می‌دهند که عملکرد خود را اندازه‌گیری، ارزیابی و بهبود دهند که به مدیریت بهینه دارایی‌ها، کاهش هزینه‌ها، افزایش قابلیت اعتماد و بهبود کارایی عملیاتی کمک می‌کند.